Joan-Pèire Tardiu
La mar quand i es pas
1997. Amb una version francesa de Denis Montebello
Dempuèi Paraulas als quatre vents (1972) e mai que mai Jorns dobèrts (1977), primièrs recuèlhs d’una obra demorada tròp
confidenciala, la votz poëtica de Joan-Pèire Tardiu a pas quitat de cavar son camin de paraula.
Recentament, amb lo pintre e poèta Jaumes Privat, Tardiu nos a porgit, tirats pas qu’a qualques rares e
d’aitan mai precioses exemplars, Lo defòra endedins, un ensems grafic de dos cants e quatre mans per una sola pròsa del temps e de l’espaci.
La mar quand i es pas recampa pel primièr còp dins un volum mai espés que de costuma quatre moments claus d’un itinerari que l’escritura, a travèrs l’exploracion metodica d’una geometria dels mots e dels silencis, fixa coma sus de fotografias sonòras los traches de sos païsatges. En delà del lengatge, mas dins el totalament, un territòri carga sas fòrmas, de limits apareisson e desapareisson, de direccions e de bastisons organizan un espaci a l’encòp improbable e mai real que la realitat.
Una version francesa de Denis Montebello fa resson e contraponch a las escrituras en occitan que l’an fach nàisser.
À prepaus de Joan-Pèire Tardiu | Retorn al catalòg
La mar quand i es pas,
de Joan-Pèire Tardiu
Format : 14 x 22,5 / 196 paginas / ISBN : 2-905213-12-4
Preitz : 18 €