Edicions jorn :: literatura occitana contemporanea

Germanista, romanista, medievista, se coneis de Pèire Bèc, president de l'IEO de 1962 a 1980, l'activita sens lassièra de cercaire e de militant. Pèire Bèc a plantat d'amiras dins la cultura d'òc despuèi l'Edat Mejana fins a la Renaissença, per l'aparar e l'illustrar.

Aqueste continent d'erudicion se dobla d'un autre territòri, qu'a tendéncia a amagar, de creacion literària : 8 recuèlhs de poèmas, dont sèt en occitan, despuèi Au briu de l'estona (1956) fins a aquesta darrièra Liturgia pagana, un raconte autobiografic (Lo Hiu tibat, 1978), un roman (Sebastian, 1980), de recuèlhs de novèlas (Contes de l'Unic, 1977, Racontes d'ua mòrt tranquilla, 1993).

Nascut a París en 1921, torna a dètz ans a Casèras de Comenges, luòc d'espelida de son paire, ont descobrís la lenga gascona. Apren l'alemand e l'italian en Àustria e en Alemanha, ont es desportat del trabalh pendent la guèrra. Tornat en França, ensenha d'en primièr l'alemand, davant d'ocupar a Peitieus la cadièra d'estudis comparats de las lengas romanicas. Sos domenis de recèrca son a dialectologia occitana, la lingüistica romanica e la iteratura medievala. D'unes obratges sieus fan desenant referéncia, coma La Langue occitane (Que sais-je ?), sovent reeditat, o son Anthologie des troubadours (10/18). A publicat mai d'un desenat d'antologias. En mai d'aquò, lo medievista se dobla d'un musicològ especializat dins l'organologia (estudi des instrument de musica).

Pierre BEC dins lo nòstre notre catalòg :
Liturgia pagana
La canta de Rotland